15/11/2008
Een vluchthuis voor de nacht
De deuren van Bakanja-Ville gaan dicht rond 9u00 ‘s avonds. De kinderen die een plaats verlangen waar ze veilig kunnen slapen, mogen de nacht hier doorbrengen. De ‘refuge’ is voorbehouden voor jongeren onder de 18 jaar. Ons principe blijft altijd hetzelfde: het kind beslist zelf of het wil blijven of niet. Gedurende de momenten van bewustwording leren we ze nadenken over het kwaad en de gevaren verbonden aan het buiten slapen. Per slot van rekening is het, het kind dat beslist. Het verplichten dient tot niets. Heeft het kind geen goesting om te blijven, en we verplichten het toch, dan laat het zich ‘s anderendaags op Bakanja-Ville niet meer zien.
Waarom verkiezen ze op Bakanja-Ville te slapen?
Ze slapen in Bakanja-Ville op een stuk karton dat ze zelf moeten gaan zoeken in de stad. Wat ze vóór alles zoeken is bescherming. Bij ons zijn ze beschermd tegen de regen en de koude. Ze zijn vooral beschermd tegen de groteren die hun geld aftroggelen en het weinige dat ze gedurende de dag hebben verdiend; die hen opeisen om te gaan stelen, of voor seksueel spel.
Zij die blijven slapen profiteren elke avond en elke morgen van een moment bewustwording. We hebben een onderhoud met de groep waar we praten over het weer opgenomen worden in familie, over het naar schoolgaan, over het belang van de familie, over de vergiffenis aan de familie, over de menselijke waardigheid, over de hygiëne, enz. Voor ‘t ogenblik blijven er een honderdtal slapen in Bakanja-Ville. Moesten we verplicht zijn het huis te sluiten, dan waren er honderd kinderen meer die ‘s nachts langs de straten van de stad slenteren; dit zou de onveiligheid in de stad nog verhogen.
Anderen verkiezen de straat om te slapen!
Sommige kinderen verlaten het centrum iets vóór 9 uur om de nacht in de straten door te brengen. De redenen die ze aangeven zijn dikwijls voorwendsels of uitvluchten. Eén van de redenen die ze aangeven is het aantreffen van luizen in Bakanja-Ville. Nu, verschillende keren per week worden de slaapplaatsen ontsmet. En wijzelf, de opvoeders die ter plekke wonen kennen dat probleem niet. De diepere reden is wel de aantrekkelijkheid van de vrijheid: In Bakanja-Ville mogen ze niet roken, geen alcohol drinken, geen drugs gebruiken, enz. In de stad zijn ze vrij te doen wat ze willen.
Nachtelijke bezoeken aan de kinderen van de straat.
Regelmatig trekt een groep opvoeders na 10 uur de stad in om de kinderen die in de straten slapen te bezoeken. Het is een gelegenheid om een momentje met de kinderen te praten. Die bezoekjes hebben verschillende doeleinden:
- We gaan op zoek naar nieuw aangekomen kinderen, niet om ze op te pikken, maar om ze uit te nodigen, de volgende dag naar het Centrum te komen. Steeds geldt dezelfde optiek: het kind moet zelf beslissen of het van onze diensten wil gebruik maken of niet. Als het kind de weg nog niet kent dan vragen we aan iemand het de volgende dag tot bij ons te vergezellen.
- We willen ook tonen aan degenen die niet meer komen slapen bij ons dat de banden niet gebroken zijn omdat ze weer buiten slapen. Het is een telkens hernieuwde gelegenheid hen uit te nodigen terug te keren naar Bakanja-Ville.
- Die bezoekjes tonen ons hoe de groepen zijn samengesteld, wie omgaat met wie. Dit helpt ons in de dialoog wanneer het kind naar het Centrum komt. We kunnen ook de groteren bij de oren trekken als we vaststellen dat ze misbruik maken van de kleineren.
- Verschillende keren zijn we tussengekomen om meisjes te beschermen die met de jongens meegaan. Van tijd nemen we ze mee opdat ze de nacht zouden doorbrengen in Bakanja-Ville. ‘s Anderendaags zoeken we dan samen een oplossing.
- Geregeld komen we terug thuis met flesjes lijm die we confisqueerden. Zelfs op straat dulden we geen druggebruik. De flesjes lijm worden automatisch afgenomen.
We bezoeken alleen het stadscentrum. Dit neemt al een paar uur in beslag. We komen een honderdtal kinderen tegen.
We moeten zoveel mogelijk minderjarige kinderen uitnodigen om te komen slapen op het Centrum opdat ze zouden kunnen profiteren van de momenten van bewustmaking en van de veiligheid. Doch zolang er geen officiële maatregelen worden genomen… Leve de vrijheid !
Waarom verkiezen ze op Bakanja-Ville te slapen?
Ze slapen in Bakanja-Ville op een stuk karton dat ze zelf moeten gaan zoeken in de stad. Wat ze vóór alles zoeken is bescherming. Bij ons zijn ze beschermd tegen de regen en de koude. Ze zijn vooral beschermd tegen de groteren die hun geld aftroggelen en het weinige dat ze gedurende de dag hebben verdiend; die hen opeisen om te gaan stelen, of voor seksueel spel.
Zij die blijven slapen profiteren elke avond en elke morgen van een moment bewustwording. We hebben een onderhoud met de groep waar we praten over het weer opgenomen worden in familie, over het naar schoolgaan, over het belang van de familie, over de vergiffenis aan de familie, over de menselijke waardigheid, over de hygiëne, enz. Voor ‘t ogenblik blijven er een honderdtal slapen in Bakanja-Ville. Moesten we verplicht zijn het huis te sluiten, dan waren er honderd kinderen meer die ‘s nachts langs de straten van de stad slenteren; dit zou de onveiligheid in de stad nog verhogen.
Anderen verkiezen de straat om te slapen!
Sommige kinderen verlaten het centrum iets vóór 9 uur om de nacht in de straten door te brengen. De redenen die ze aangeven zijn dikwijls voorwendsels of uitvluchten. Eén van de redenen die ze aangeven is het aantreffen van luizen in Bakanja-Ville. Nu, verschillende keren per week worden de slaapplaatsen ontsmet. En wijzelf, de opvoeders die ter plekke wonen kennen dat probleem niet. De diepere reden is wel de aantrekkelijkheid van de vrijheid: In Bakanja-Ville mogen ze niet roken, geen alcohol drinken, geen drugs gebruiken, enz. In de stad zijn ze vrij te doen wat ze willen.
Nachtelijke bezoeken aan de kinderen van de straat.
Regelmatig trekt een groep opvoeders na 10 uur de stad in om de kinderen die in de straten slapen te bezoeken. Het is een gelegenheid om een momentje met de kinderen te praten. Die bezoekjes hebben verschillende doeleinden:
- We gaan op zoek naar nieuw aangekomen kinderen, niet om ze op te pikken, maar om ze uit te nodigen, de volgende dag naar het Centrum te komen. Steeds geldt dezelfde optiek: het kind moet zelf beslissen of het van onze diensten wil gebruik maken of niet. Als het kind de weg nog niet kent dan vragen we aan iemand het de volgende dag tot bij ons te vergezellen.
- We willen ook tonen aan degenen die niet meer komen slapen bij ons dat de banden niet gebroken zijn omdat ze weer buiten slapen. Het is een telkens hernieuwde gelegenheid hen uit te nodigen terug te keren naar Bakanja-Ville.
- Die bezoekjes tonen ons hoe de groepen zijn samengesteld, wie omgaat met wie. Dit helpt ons in de dialoog wanneer het kind naar het Centrum komt. We kunnen ook de groteren bij de oren trekken als we vaststellen dat ze misbruik maken van de kleineren.
- Verschillende keren zijn we tussengekomen om meisjes te beschermen die met de jongens meegaan. Van tijd nemen we ze mee opdat ze de nacht zouden doorbrengen in Bakanja-Ville. ‘s Anderendaags zoeken we dan samen een oplossing.
- Geregeld komen we terug thuis met flesjes lijm die we confisqueerden. Zelfs op straat dulden we geen druggebruik. De flesjes lijm worden automatisch afgenomen.
We bezoeken alleen het stadscentrum. Dit neemt al een paar uur in beslag. We komen een honderdtal kinderen tegen.
We moeten zoveel mogelijk minderjarige kinderen uitnodigen om te komen slapen op het Centrum opdat ze zouden kunnen profiteren van de momenten van bewustmaking en van de veiligheid. Doch zolang er geen officiële maatregelen worden genomen… Leve de vrijheid !
# gepost door Bakanja-ville News @ 14:31 
Aanmelden bij Reacties [Atom]
Een reactie posten