15/03/2009
Getuigenis van een meisje dat zojuist haar staatsdiploma behaalde
Als ik 8 jaar was werd mijn moeder ziek. Van dit ogenblik af beschuldigde gans de familie mij de oorzaak te zijn (socière/ tovenares) van het lijden van onze moeder. Eén jaar later is ze gestorven, in 1992. Reeds vóór haar dood werd ik gemarteld, bedreigde men me; en me bracht me naar allerlei sekten waar de profeten allerhande rites over mij uitvoerden: ‘k moest water drinken, of olie om al het kwaad te kunnen overgeven dat ik in mij had en dat de oorzaak was van mijn tovenarij.
Twee dagen na de begrafenis van mijn moeder heeft de familie mij uitgestoten en weggejaagd. Jammer genoeg kende ik mijn vader niet want ik ben het kind uit een tweede huwelijk. Mijn moeder was hertrouwd na de dood van haar eerste man, met wie ze 5 kinderen had, allemaal jongens. Ze had me nooit over mijn vader gesproken. Waar kon ik heen? Dan ben ik naar de markt van de stad getrokken.
‘s Nachts kwam daar een bende kinderen, meisjes en jongens die mij onthaalden op slagen, en die me al wat ik bezat afnamen. Ik verdroeg niet dit leven van dolen, van martelingen, van alle soorten lijden. Zo besloot ik terug naar mijn familie te gaan. Na bijna drie maanden kwam ik terug bij mijn oudere broer die me weerom wegjoeg.
Terwijl ik in een hoek van het huis sliep goot hij een vloeistof over mij en gooie er een brandende lucifer op : mijn gezicht , mijn borst en mijn buik waren lelijk verbrand. Wat een schandaal! Ik heb gehuild en de geburen zijn me komen redden. Ze hebben me naar het hospitaal Sendwe gebracht waar ik ongeveer zes maanden verbleef. Niemand van de familie is mij komen bezoeken, enkel vriendinnen van moeder.
Mijn familie bleef kategoriek. Zij weigerden mij bij hen te onthalen. Dan ben ik onthaald in een familiaal ontvangsthuis. In dit huis voelde ik mij goed: geen kwellingen, geen bedreigingen. En ‘s avonds kregen we wat raadgevingen.
Ik was ziek als ik mijn familie moest bezoeken in het kader van de ‘herinlijving’. Welk onthaal! Bij elk bezoek werd ik verwelkomd met woorden als deze: “We willen van haar niet meer weten!”, “Dat ze haar vader gaat zoeken!”, “Tovenares!”
Vandaag dank ik de Heer die me andere ouders heeft gegeven: de huismoeder, de leden van het werk Mama Margareta (OMM), de weldoeners, de opvoeders… die me allen omringden met hun grote genegenheid. Eindelijk bevind ik mij in een normale toestand, wat mij toelaat mijn toekomst voor te bereiden.
# gepost door Bakanja-ville News @ 14:09 
Aanmelden bij Reacties [Atom]
Een reactie posten