1/09/2010
Liene en Jolien in Kongo Een deugddoende ervaring
Hallo!
We zijn van gisteren terug thuis en ik wil al terug!
Ik en Jolien zitten ver van mekaar dus ieder gaat zelf iets schrijven op de blog over de laatste week op Bakanja Ville.
Circus met de gast
en ging supergoed, ze leren heel snel! Na twee dagen konden ze al naar de overkant van het basketbalveld eenwieleren (waardoor père Eric zijn baard heeft moeten afknippen;) en acrobatie lukt ook heel goed--> piramides van 3 hoog enzo! Maar vanaf we aan het spektakel wouden beginnen ging het veel moeilijker! We hadden iets bedacht rond het Afrikaans verhaal Kirikou. Alle personages deden iets van circus enzo. We hebben met hen de film gekeken en de groepjes gemaakt. Elke dag zou ik een uur met elke groepje werken om een nummertje te maken en Jolien een uur om het decor te knutselen en te schminken enzo. Programma mooi uitgelegd enzo, maar in het echt ging het helemaal niet zo vlot! Die groepjes weer bij elkaar zoeken was supermoeilijk tegen dat je de laatse vond was de eerste weer weg en veel hulp van de aspiranten hadden we niet. Ook veranderde iedereen constant van groep. En dan waren er ineens activiteiten waar de aspiranten ons niets van zeiden. De jongens kiezen gewoon wat ze doen, ze doen waar ze zin in hebben, maar zo is het heeeel moeilijk om aan een spektakel te werken omdat je daarvoor vaste groepjes nodig hebt (terwijl ze constant veranderden, verdwenen, in de keuken moesten helpen, de ene keer zin hadden en de andere keer niet,...). En ik wou hen ook niet verplichten het moest leuk blijven! Ik heb dus wel wat afgezien en dikwijls geprobeerd om de manier van werken te veranderen en weer volle moed te beginnen en dan te merken dat het ook niet werkt! Uiteindelijk hebben we het verhaal laten vallen en ook de gemeenschappelijke nummers (omdat het onmogelijk was om iedereen samen te krijgen). We wouden bijvoorbeeld een reggea-acro-dans-ding maken met iedereen. Maar een keer dat de muziek op staat beginnen ze allemaal door elkaar te dansen en horen ze je niet, zet je de muziek af om iets af te spreken beginnen ze te roepen omdat de muziek aan moet haha, onmogelijk! Het was wel tof want dan hebben we het maar opgegeven en gewoon genoten en met hen meegedanst, geweldig! Ik denk gewoon dat er te weinig tijd was en dat we meer begeleiders nodig hadden, want ik stond er alleen voor (voor het circus). Uiteindelijk is het wel gelukt, ik heb gewoon bijvoorbeeld een voormiddag diabolo's genomen , gekeken wie er bleef, het graag deed en het wat kon en die jongens appart genomen om een nummertje mee te maken. Maar zelfs dan 
begonnen ze nog ruzie te maken, ze staken de schuld bijvoorbeeld altijd op de andere als er aan diabolo viel. terwijl ik duidelijk probeerde te maken dat ze samen een nummer maken en moeten samenwerken in plaats van elkaar te schuld te geven. Eigenlijk wel grappig om te zien;)
En nog een super toeval! Ik had in België de reeks Bonjour Congo gezien en toen het over Lubumbashi ging, kwamen er even jongeren in beeld die een superhoge piramide maakten en wat fliks deden. papa lachte toen nog met mij van haha Liene wat gaat gij daar doen die kunnen dat beter als u! Ik heb toen gezegd ma das goed dan ga ik die zoeken en dan kunnen die me helpen. En wat nu... we hebben ze gevonden! Iemand zei dat er een groep was die iets van acro deden en ze oefenden elke zaterdag in het cultureel centrum, wij daar naartoe. Na drie keer terug te gaan (de man aan de balie wist nooit van iets) hebben we er ene te pakken gekregen. En hebben we geregeld om met de gaste naar een repetitie te komen kijken. Van 6u tot 8u SMORGENS!!! Wij staan daar om 6u en niemand te zien, om 7u komt hij eraan ziet ons daat zitten met al die kinderen en belt hij snel een vriend. Hele uitleg en blabla, maar uiteindelijk hebben die 2 ons een privéshowke gegeven, de kinderen vonden het zalig! En dan hebben we aan jean Bosco (een van hen) gevraagd of hij ons misschien wou helpen met het spektakel en jawel hij was akkoord. Ik had duidelijk met hem afgesproken dat het gratis was alleen het vervoer betaalden we, maar achter mijn rug heeft hij toch nog 20 dollar gevraagd! Ma bon hij heeft goed geholpen. Hij had een andere tactiek een beetje de drilmethode. Het werkte wel de kinderen bleven en luisterden, maar het moet wel leuk blijven hé! Ocharme Moise moest op een superhoge piramide kruipen terwijl hij dat nog nooit had gedaan en hij stond te beven. Maar geen medelijden hoor, maar kwaad worden omdat hij bibbert. Ik heb hem proberen duidelijk te maken dat het voor de kinderen leuk moest blijven en dat hij hen niet moet verplichten. Hij heeft het wel begrepen denk ik. Die Jean Bosco is dus van een soort circusschool in Lubumbashi en ik hoop dat hij wil blijven helpen op Bakanja Ville, want hij kan ook eenwieleren, diabolo enzo... Hij zal het wss wel niet gratis doen daarom ben ik aan het denken om misschien nog eens geld in te zamelen om hen te kunnen betalen om circusles te blijven geven aan de kinderen. Zo is het zeker blijvend en wordt het materiaal nog gebruikt! Dus als ge mij binnenkort weer met dozen wafels ziet, Kopen!;)
De dag van het spektakel kwam ik 's morgens buiten en begonnen die ineens allemaal in het Swahili tegen mij te roepen van ik wil niet spektakel en dat is werken ge moet ons daarvoor betalen. Toen dacht ik even van Liene waar bent ge nu mee bezig? Dat is totaal niet de bedoeling, ik had er nooit bij stilgestaan dat zij dat zou zouden zien. Het is net een kans dat we hen geven, niet verplichten om iets te doen dat ze niet willen! Ik zag het weer even niet meer zitten, maar dan zag ik een groepje piramides maken en heel enthousiast wezen over het spektakel. Het waren dus maar enkele jongens die zo kwaad waren en volgens mij een beetje stoer wouden doen. We hebben doorgezet en elk nummertje nog een keer geoefend. Na het spektakel zag ik dat alle kinderen enthousiast waren en zelfs die drie jongens stiekem ook. Dus ik hoop dat ze het toch leuk vonden en de bedoeling snappen (namelijk dat het leuk is en niet werken;). Het publiek was ook heel enthousiast, de gasten hadden het dan ook super gedaan ik ben er trots op!
Voila het
was dus niet gemakkelijk om op die korte tijd, met deze jongens een showke in elkaar te knutselen! Het was dan ook de eerste keer dat ze zoiets deden, dus ik zie het goed in voor de toekomst ik hoop dat ze ermee verder doen en dan er nog vrijwilligers naar ginder gaan om het verder te zetten. Het lijkt me ideaal om met meerderen naar daar te gaan en eerst een voorstelling te tonen zodat ze zien wat de bedoeling is en er zin in krijgen (want zij hadden dat nog nooit gezien dus wisten niet echt wat we bedoelden), dan workshops geven en met degenen die willen een showke maken (op langere tijd!). Dus ben je geinteresseerd laat zeker iets weten!
De laatste dag hebben we nog de pinatas kapot geslagen en snoepjes enzo gegeven en dan nog ne keer gedanst. Twas heel tof, alleen jammer dat ze constant vragen van donne moi ca, donne moi ca,... maar daar had Jolien me voor verwittigd;) Op het einde kregen we een dankuwelkaart met al hun namen op en een Afrikaans beeldje en dan heeft Yvence, een van de jongens, uit zichzelf onvoorbereid een lief dankwoordje gezegd! Het was super! Ik heb echt een zalige tijd gehad op Bakanja Ville, daar had ik al die weken willlen zitten! Ik wil zeker nog eens terug gaan!
En Jolien merci, ik ben echt blij dat het met u was ik heb me supergeamuseerd met u!
gedaan
Liene
We zijn van gisteren terug thuis en ik wil al terug!
Ik en Jolien zitten ver van mekaar dus ieder gaat zelf iets schrijven op de blog over de laatste week op Bakanja Ville.
Circus met de gast
en ging supergoed, ze leren heel snel! Na twee dagen konden ze al naar de overkant van het basketbalveld eenwieleren (waardoor père Eric zijn baard heeft moeten afknippen;) en acrobatie lukt ook heel goed--> piramides van 3 hoog enzo! Maar vanaf we aan het spektakel wouden beginnen ging het veel moeilijker! We hadden iets bedacht rond het Afrikaans verhaal Kirikou. Alle personages deden iets van circus enzo. We hebben met hen de film gekeken en de groepjes gemaakt. Elke dag zou ik een uur met elke groepje werken om een nummertje te maken en Jolien een uur om het decor te knutselen en te schminken enzo. Programma mooi uitgelegd enzo, maar in het echt ging het helemaal niet zo vlot! Die groepjes weer bij elkaar zoeken was supermoeilijk tegen dat je de laatse vond was de eerste weer weg en veel hulp van de aspiranten hadden we niet. Ook veranderde iedereen constant van groep. En dan waren er ineens activiteiten waar de aspiranten ons niets van zeiden. De jongens kiezen gewoon wat ze doen, ze doen waar ze zin in hebben, maar zo is het heeeel moeilijk om aan een spektakel te werken omdat je daarvoor vaste groepjes nodig hebt (terwijl ze constant veranderden, verdwenen, in de keuken moesten helpen, de ene keer zin hadden en de andere keer niet,...). En ik wou hen ook niet verplichten het moest leuk blijven! Ik heb dus wel wat afgezien en dikwijls geprobeerd om de manier van werken te veranderen en weer volle moed te beginnen en dan te merken dat het ook niet werkt! Uiteindelijk hebben we het verhaal laten vallen en ook de gemeenschappelijke nummers (omdat het onmogelijk was om iedereen samen te krijgen). We wouden bijvoorbeeld een reggea-acro-dans-ding maken met iedereen. Maar een keer dat de muziek op staat beginnen ze allemaal door elkaar te dansen en horen ze je niet, zet je de muziek af om iets af te spreken beginnen ze te roepen omdat de muziek aan moet haha, onmogelijk! Het was wel tof want dan hebben we het maar opgegeven en gewoon genoten en met hen meegedanst, geweldig! Ik denk gewoon dat er te weinig tijd was en dat we meer begeleiders nodig hadden, want ik stond er alleen voor (voor het circus). Uiteindelijk is het wel gelukt, ik heb gewoon bijvoorbeeld een voormiddag diabolo's genomen , gekeken wie er bleef, het graag deed en het wat kon en die jongens appart genomen om een nummertje mee te maken. Maar zelfs dan 
begonnen ze nog ruzie te maken, ze staken de schuld bijvoorbeeld altijd op de andere als er aan diabolo viel. terwijl ik duidelijk probeerde te maken dat ze samen een nummer maken en moeten samenwerken in plaats van elkaar te schuld te geven. Eigenlijk wel grappig om te zien;)En nog een super toeval! Ik had in België de reeks Bonjour Congo gezien en toen het over Lubumbashi ging, kwamen er even jongeren in beeld die een superhoge piramide maakten en wat fliks deden. papa lachte toen nog met mij van haha Liene wat gaat gij daar doen die kunnen dat beter als u! Ik heb toen gezegd ma das goed dan ga ik die zoeken en dan kunnen die me helpen. En wat nu... we hebben ze gevonden! Iemand zei dat er een groep was die iets van acro deden en ze oefenden elke zaterdag in het cultureel centrum, wij daar naartoe. Na drie keer terug te gaan (de man aan de balie wist nooit van iets) hebben we er ene te pakken gekregen. En hebben we geregeld om met de gaste naar een repetitie te komen kijken. Van 6u tot 8u SMORGENS!!! Wij staan daar om 6u en niemand te zien, om 7u komt hij eraan ziet ons daat zitten met al die kinderen en belt hij snel een vriend. Hele uitleg en blabla, maar uiteindelijk hebben die 2 ons een privéshowke gegeven, de kinderen vonden het zalig! En dan hebben we aan jean Bosco (een van hen) gevraagd of hij ons misschien wou helpen met het spektakel en jawel hij was akkoord. Ik had duidelijk met hem afgesproken dat het gratis was alleen het vervoer betaalden we, maar achter mijn rug heeft hij toch nog 20 dollar gevraagd! Ma bon hij heeft goed geholpen. Hij had een andere tactiek een beetje de drilmethode. Het werkte wel de kinderen bleven en luisterden, maar het moet wel leuk blijven hé! Ocharme Moise moest op een superhoge piramide kruipen terwijl hij dat nog nooit had gedaan en hij stond te beven. Maar geen medelijden hoor, maar kwaad worden omdat hij bibbert. Ik heb hem proberen duidelijk te maken dat het voor de kinderen leuk moest blijven en dat hij hen niet moet verplichten. Hij heeft het wel begrepen denk ik. Die Jean Bosco is dus van een soort circusschool in Lubumbashi en ik hoop dat hij wil blijven helpen op Bakanja Ville, want hij kan ook eenwieleren, diabolo enzo... Hij zal het wss wel niet gratis doen daarom ben ik aan het denken om misschien nog eens geld in te zamelen om hen te kunnen betalen om circusles te blijven geven aan de kinderen. Zo is het zeker blijvend en wordt het materiaal nog gebruikt! Dus als ge mij binnenkort weer met dozen wafels ziet, Kopen!;)
De dag van het spektakel kwam ik 's morgens buiten en begonnen die ineens allemaal in het Swahili tegen mij te roepen van ik wil niet spektakel en dat is werken ge moet ons daarvoor betalen. Toen dacht ik even van Liene waar bent ge nu mee bezig? Dat is totaal niet de bedoeling, ik had er nooit bij stilgestaan dat zij dat zou zouden zien. Het is net een kans dat we hen geven, niet verplichten om iets te doen dat ze niet willen! Ik zag het weer even niet meer zitten, maar dan zag ik een groepje piramides maken en heel enthousiast wezen over het spektakel. Het waren dus maar enkele jongens die zo kwaad waren en volgens mij een beetje stoer wouden doen. We hebben doorgezet en elk nummertje nog een keer geoefend. Na het spektakel zag ik dat alle kinderen enthousiast waren en zelfs die drie jongens stiekem ook. Dus ik hoop dat ze het toch leuk vonden en de bedoeling snappen (namelijk dat het leuk is en niet werken;). Het publiek was ook heel enthousiast, de gasten hadden het dan ook super gedaan ik ben er trots op!
Voila het
was dus niet gemakkelijk om op die korte tijd, met deze jongens een showke in elkaar te knutselen! Het was dan ook de eerste keer dat ze zoiets deden, dus ik zie het goed in voor de toekomst ik hoop dat ze ermee verder doen en dan er nog vrijwilligers naar ginder gaan om het verder te zetten. Het lijkt me ideaal om met meerderen naar daar te gaan en eerst een voorstelling te tonen zodat ze zien wat de bedoeling is en er zin in krijgen (want zij hadden dat nog nooit gezien dus wisten niet echt wat we bedoelden), dan workshops geven en met degenen die willen een showke maken (op langere tijd!). Dus ben je geinteresseerd laat zeker iets weten!De laatste dag hebben we nog de pinatas kapot geslagen en snoepjes enzo gegeven en dan nog ne keer gedanst. Twas heel tof, alleen jammer dat ze constant vragen van donne moi ca, donne moi ca,... maar daar had Jolien me voor verwittigd;) Op het einde kregen we een dankuwelkaart met al hun namen op en een Afrikaans beeldje en dan heeft Yvence, een van de jongens, uit zichzelf onvoorbereid een lief dankwoordje gezegd! Het was super! Ik heb echt een zalige tijd gehad op Bakanja Ville, daar had ik al die weken willlen zitten! Ik wil zeker nog eens terug gaan!
En Jolien merci, ik ben echt blij dat het met u was ik heb me supergeamuseerd met u!
gedaan
Liene
Aanmelden bij Reacties [Atom]
