15/03/2009
De kinderen, « tovenaars » geheten, bedelen om liefde !
Veel kinderen die bij ons aanlanden worden van tovenarij beschuldigd. Wij beseffen dat het een delicaat onderwerp is in hun cultuur, maar we zijn ervan overtuigd dat we er toch moeten over spreken.
Vele jongeren worden van huis weggestuurd beschuldigd van tovenarij.
Velen hebben mishandelingen ondergaan, die in de moderne samenleving gestraft worden door het gerecht. Niet zelden ontmoeten we jongeren met lidtekens van brandwonden, folteringen, ondergaan voor een probleem gerezen in de schoot van de familie.
Vele jongeren worden van huis weggestuurd beschuldigd van tovenarij.
Velen hebben mishandelingen ondergaan, die in de moderne samenleving gestraft worden door het gerecht. Niet zelden ontmoeten we jongeren met lidtekens van brandwonden, folteringen, ondergaan voor een probleem gerezen in de schoot van de familie.
Wat stellen we vast?
Het is pas sinds de laatste vijftien jaren dat men de kinderen beschuldigt ‘tovenaars’ te zijn. De oorzaak daarvan te zoeken is in de aftakeling van de economische situatie van het land. De gesel van de ‘kinderen van de straat’, is die niet begonnen na de plunderingen?
. – Is het niet sinds die periode dat de ouders verplicht werden elke maand een toelage te betalen voor de salaris van het onderwijzend personeel ?.
. – Vele ouders hebben de middelen niet meer om hun kroost te laten studeren.
. – Vele ‘kinderen van de straat’ komen uit één oudergezinnen.
. – Het is ook gedurende die periode dat de sekten een grote groei kenden: hoeveel van onze jongeren werden niet als gijzelaar opgepakt door die sekten, zo gezegd om te worden bezworen, om er de duivel uit te drijven?
.- Ook de familie als zodanig maakt een crisisperiode door wegens de evolutie van de traditionele maatschappij naar de moderniteit. Vele waarden van de traditionele opvoeding konden niet worden overgebracht naar de moderne levensstijl.
We zouden de lijst nog kunnen aanvullen, maar dit zijn de voornaamste redenen van de narigheden in de families, waarvan de kinderen het eerste slachtoffer zijn.
Ouders en kinderen missen houvast.
Een kind opvoeden: betekent hem een geheel van waarden geven waaraan het kind zich in zijn groei kan vastklampen. Zijn die er niet dan kan het kind een verkeerde weg in zijn ontwikkeling opgaan. Hij begint te stelen, wordt lastig, agressief, hyperactief…, dit zijn gedragingen die wij niet onmiddellijk begrijpen als we niet letten op onze opvoedingsmethode en als we de manier niet begrijpen waarop de jongere onze opvoedingsmethode assimileert. Het gevaar is groot dat we de fout uitsluitend op het kind werpen en dat wij ons zelf vergeten in vraag te stellen.
In onze centra doen we geen duivelbezweringen, we verplichten onze jongeren niet te vasten opdat ze zouden bekennen (het is gemakkelijk een kind te doen bekennen dat hij een tovenaar is als hij gedurende dagen geen eten krijgt), en toch hebben we geen problemen met ‘die andere wereld’.
Het is wel waar dat een aantal kinderen bekennen tovenaar te zijn, maar sommigen spelen het spel mee om de familieleden onder druk te zetten, en om te verkrijgen wat ze zoeken.
Zeldzame uitzonderingen bekennen ‘grigris’ (tovermiddeltjes) te hebben gebruikt, maar het kind begeleidend zonder het te beschuldigen, het beminnend en al pratend ermee… zal het zijn kleine geheimpjes prijsgeven. Dikwijls zijn het zijn middeltjes om zich te affirmeren, om wat aandacht te verkrijgen, een beetje liefde ! ! !
Wij stellen vast - en dit bevestigt onze werkwijze – dat zodra het kind een professionele kwalificatie, een officieel papier in handen heeft, het weer welkom is in de familie. Hij of zij wordt een ‘economische waarde’.
We zijn ervan overtuigd dat, indien elk van ons zijn verantwoordelijkheid en zijn taak als ouder of opvoeder ernstig opneemt, het kind kan uitgroeien tot respectabele man of vrouw in de gemeenschap.
Getuigenis van een meisje dat zojuist haar staatsdiploma behaalde
Als ik 8 jaar was werd mijn moeder ziek. Van dit ogenblik af beschuldigde gans de familie mij de oorzaak te zijn (socière/ tovenares) van het lijden van onze moeder. Eén jaar later is ze gestorven, in 1992. Reeds vóór haar dood werd ik gemarteld, bedreigde men me; en me bracht me naar allerlei sekten waar de profeten allerhande rites over mij uitvoerden: ‘k moest water drinken, of olie om al het kwaad te kunnen overgeven dat ik in mij had en dat de oorzaak was van mijn tovenarij.
Twee dagen na de begrafenis van mijn moeder heeft de familie mij uitgestoten en weggejaagd. Jammer genoeg kende ik mijn vader niet want ik ben het kind uit een tweede huwelijk. Mijn moeder was hertrouwd na de dood van haar eerste man, met wie ze 5 kinderen had, allemaal jongens. Ze had me nooit over mijn vader gesproken. Waar kon ik heen? Dan ben ik naar de markt van de stad getrokken.
‘s Nachts kwam daar een bende kinderen, meisjes en jongens die mij onthaalden op slagen, en die me al wat ik bezat afnamen. Ik verdroeg niet dit leven van dolen, van martelingen, van alle soorten lijden. Zo besloot ik terug naar mijn familie te gaan. Na bijna drie maanden kwam ik terug bij mijn oudere broer die me weerom wegjoeg.
Terwijl ik in een hoek van het huis sliep goot hij een vloeistof over mij en gooie er een brandende lucifer op : mijn gezicht , mijn borst en mijn buik waren lelijk verbrand. Wat een schandaal! Ik heb gehuild en de geburen zijn me komen redden. Ze hebben me naar het hospitaal Sendwe gebracht waar ik ongeveer zes maanden verbleef. Niemand van de familie is mij komen bezoeken, enkel vriendinnen van moeder.
Mijn familie bleef kategoriek. Zij weigerden mij bij hen te onthalen. Dan ben ik onthaald in een familiaal ontvangsthuis. In dit huis voelde ik mij goed: geen kwellingen, geen bedreigingen. En ‘s avonds kregen we wat raadgevingen.
Ik was ziek als ik mijn familie moest bezoeken in het kader van de ‘herinlijving’. Welk onthaal! Bij elk bezoek werd ik verwelkomd met woorden als deze: “We willen van haar niet meer weten!”, “Dat ze haar vader gaat zoeken!”, “Tovenares!”
Vandaag dank ik de Heer die me andere ouders heeft gegeven: de huismoeder, de leden van het werk Mama Margareta (OMM), de weldoeners, de opvoeders… die me allen omringden met hun grote genegenheid. Eindelijk bevind ik mij in een normale toestand, wat mij toelaat mijn toekomst voor te bereiden.
Statistieken van de bezoeken in februari 2009
- onderhandelingen: 6
- hereniging: 8
- opvolgingsbezoeken: 50
- plaatsingen in ontvangtehuis: 8
Aanmelden bij Reacties [Atom]
